Zaleca się pobranie świeżej próbki kału, najlepiej bezpośrednio po wypróżnieniu. Powinna ona mieć masę około 100-150 gramów (wielkość jabłka). Kluczowe jest, aby unikać zanieczyszczenia próbki ściółką, ziemią czy moczem. Materiał należy umieścić w czystym, szczelnym pojemniku, np. specjalnie do tego przeznaczonym lub w woreczku strunowym, a następnie przechowywać w chłodnym miejscu do momentu dostarczenia do laboratorium.

Częstotliwość badań powinna być elementem indywidualnego planu profilaktycznego, ustalonego z lekarzem weterynarii. U dorosłych koni w standardowym systemie utrzymania zazwyczaj zaleca się przeprowadzanie kontroli 2-4 razy w roku, ze szczególnym uwzględnieniem okresów największego ryzyka zarażenia, czyli wiosny i jesieni. U źrebiąt i koni z osłabioną odpornością badania mogą być konieczne częściej.

Nie, ujemny wynik nie daje stuprocentowej pewności. Oznacza on jedynie, że w analizowanej próbce nie wykryto jaj pasożytów. Należy pamiętać, że niektóre gatunki pasożytów (np. tasiemce) wydalają jaja nieregularnie, a inne (np. gzy) w ogóle nie są diagnozowane tą metodą. Dlatego wynik zawsze powinien być interpretowany przez lekarza weterynarii w kontekście ogólnego stanu zdrowia zwierzęcia.

Celem badania jest wdrożenie tak zwanego odrobaczania celowanego. Zamiast podawać leki profilaktycznie całej stajni, identyfikuje się te osobniki, które faktycznie są zarobaczone i wymagają leczenia. Taka strategia ogranicza nadużywanie środków przeciwpasożytniczych, co jest kluczowe w walce z narastającą lekoopornością pasożytów. Pozwala to na bardziej skuteczną i bezpieczniejszą dla konia kontrolę inwazji.

Standardowe badanie koproskopowe metodą flotacji jest najskuteczniejsze w wykrywaniu jaj popularnych nicieni, takich jak słupkowce (Strongylida) czy glisty. Wykrycie innych pasożytów, np. tasiemców, owsików czy przywr, może wymagać zastosowania innych, bardziej specyficznych metod diagnostycznych. W przypadku podejrzenia konkretnej inwazji warto poinformować o tym laboratorium lub lekarza weterynarii.